خوبــــَــــد ...

             گاهی اوقات هم فکر می کنم خیلی خوبم ...

             درست همان زمانی که بدی هایم را فراموش می کنم ...

             و این خودش می شود گل سرسبد بدی هایم ...

[ بدون عنوان ]

مدتی است که به شدت دلم می خواهد بِکَنَم خودم را از این زمین لعنتی ...

بدون بال ...

فقط خودم را ...

شاخِ کثیفش را از شکمم بیرون نمی کشد ...

بیخیال ...

نشنیده بگیرید ...

مثل خیلی ها ...

مثل خودم ...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن :

+ این پست صرفا جنبه درد دل با خودم بود و هیچ ارزش هنری ای ( و ارزش دیگری ) نداره ، ببخشید ...

حسرت ...

درون قطار بودیم ...
مقصد ، مشهد ...
کارهای جور و واجوری انجام می دادیم که گذر زمان را احساس نکنیم ...
خُب عادی هم بود ، یک ساعت می گذشت اما ساعت فقط ده دقیقه جلو می رفت !!!
و ما پنجاه دقیقه تشنه تر ...
یادم می آید نسکافه های قطار برای خودش جریانی شده بود ...
با چندتا از رفقا راه افتادیم و دزدکی خودمان را به کوپه مهماندار رساندیم و چند تایی پودر نسکافه خریدیم و دوباره دزدکی و از ترس اینکه مبادا دوستان دیگر ما را ببینند به یک کوپه خالی پناه بردیم تا بساط را برپا کنیم و بزنیم به بدن ...
خُب مسافرت با رفقای جینگ این دزد و پلیس بازی ها راهم دارد دیگر !!!

چند وقتی است احساس میکنم که مُدام چیزی از گلویم پایین می رود ...
مزه نسکافه قطار قزوین-مشهد را دارد ...
و بالاخره اسمش را فهمیدم ...
"حــسرت" ...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن :
ضامن هشتمین بی رقیبم ، ستاره مشرقی غریبم ... (دانلود برای دلتنگ ها)