آسمانِ عزادار ...

زمانی که باران با شدت می بارد

رشتی ها اصطلاحا می گویند :

باران زنجیر می زند ...

خدا می داند این آسمان چه دیده

که هنوز هم زنجیرزنانش را به زمین می فرستد ...

عشق آن است که خود بگوید ...

پسر جوان داخل ماشینش روضه حاج منصور را زیاد کرده بود و می رفت ...

کاری به این ندارم که پیش از محرم چه گوش می داد ...

::

دیگری پیراهنی مشکی پوشیده بود که نام امام حسین روی آن نقش بسته بود ...

کاری به این ندارم که پیش از این مارک لباس هایش چه بود ...

::

آن یکی در دسته عزاداران محرم زنجیر و سینه می زد ...

کاری به این ندارم که پیش از این سنگ چه چیزهایی را به سر و سینه می زد ...

::

آن که مداح دسته شده بود را هم می شناختم ...

اما کاری به این ندارم که پیش از این چه کارهایی می کرد ...

::

دختر جوان با چادر آمده بود مراسم امام حسین ...

کاری به این ندارم که پیش از این وضع لباسش چطور بود ...

::

دیگری آرایش نکرده بود ...

کاری به این ندارم پیش از این چند قلم خودش را سرخ و سفید می کرد ...

::

کاری به این ندارم که پیش از این چه بودیم ...

همه آمده بودیم خوب شویم،خوب بمانیم ...

انشــاالله قسـمـت همــــه شــود ...

اراده اش با ما ســت ...

صاحبان ایام حتما کمکمان می کنند ...

ریگ می نشود بیابان ...

ساعت دو و بیست و نه دقیقه بامداد بود ...

صدای خنده رفقا از زیر جایگاه عزاداری محرم بلند شد ...

فکر کنم به سختی هایی که در طول روز کشیده بودند می خندیدند ...

فکر کنم در دلشان می گفتند :

این سختی ها کجا و سختی هایی که عمه جان غریبمان کشید کجا ؟؟؟ !!!

این ها کجا و سختی های آقای غریبمان کجا ؟؟؟ !!!

سختی های بی بی رقیه ...

سختی های علمدار ...

این سختی ها کجا و سختی های این خاندان و یارانشان کجا ؟؟؟ !!!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

انشاالله از همه قبول گردد ...